فروتنی اصل مهم برای یک نویسنده است

به گزارش مجله یک کامپیوتر، به گزارش خبرنگاران به نقل از اکتوالیته- املی نوتوم، نویسنده پرکار فرانسوی زبان به تازگی از انتشار رمان جدیدش تحت نام نخستین تبار خبر داده است. خانم نوتوم بعد از یک مدت طولانی در فستیوال کلمه های آزاد در شهر کوربوا در حومه شهر پاریس حضور یافت و با مخاطبان خود دیدار و درباره آخرین اثرش، جادوی نوشتن و خوانندگانش صحبت کرد.

فروتنی اصل مهم برای یک نویسنده است

رمان کشتی های هوایی آخرین رمانی است که از شما در سپتامبر 2020 و در دوران پاندمی منتشر شد و در حال حاضر رمان نخستین تبار را برای انتشار آماده کرده اید. همان طور که قبلا گفته اید سالی 3 یا 4 رمان می نویسید و فقط یکی را به ناشر می دهید و حالا به نظر می رسد رمان بعدی تان را هم تمام کرده باشید. چطور می توانید این روش را مدیریت کنید؟

فقط یک روش و شیوه برای انجام این کار دارم و آن هم نوشتن هر روزه و بدون استثنا است. برای خودم یک قانون کمی سخت اما مهم را تعریف کرده ام و آن قانون این است که همان لحظه ای که آخرین کلمه را در سرانجام کتابم می گذارم بلافاصله نوشتن کتاب بعدی ام را شروع می کنم. به عبارتی برای خود قدغن کرده ام که در این دقیقه، در این ساعت و در این روز پیروزمندانه زندگی کنم و احساس غرور کنم. در غیر این صورت ممکن است فروتنی خود را نادیده بگیرم و فروتنی اصل مهمی برای یک نویسنده است. ممکن است فراموش کنم همه این ها کار است. ما این جا نیستیم برای این که فکر کنیم استعداد داریم. ما اینجا هستیم برای این که کار کنیم و این قانون سخت گیرانه تا به امروز ثمربخش بوده است.

درباره شغل نویسندگی، شما نویسندگی را با محدودیت های خاص خود و قوانینی که به خودتان تحمیل کرده اید یک حرفه و یک وظیفه می دانید. آیا در این وظیفه ای که خودتان را به آن ملزم کرده اید مجذوب کنندهیت هم وجود دارد؟

خیر. چون یک کار شاق و سخت است. یک کار متعالی است. شغلی زیباتر از بقیه مشاغل اما مجذوب کنندهیت مطمئنا ندارد. برای نویسنده بودن باید سخت کار کنید و در رنج و نگرانی مدام زندگی کنید و مهم تر آن که هرگز تصور نکنید کار خوب و مهمی انجام داده اید؛ زیرا عظیم ترین خطری که می تواند تهدیدی برای یک نویسنده به تعداد آید تظاهر و ادعاورزی است. برای این که دچار آن نشوید باید حواستان پیوسته و تمام و کمال به فروتنی خود باشد. نویسندگی همه چیز است و دارد جز مجذوب کنندهیت.

با این همه حرفه ای متعالی است؟

بله! باشکوه و متعالی و حاضر به انجام هیچ کار دیگری به جای آن نیستم. اما در کلمه مجذوب کننده چیزی از آسودگی و راحتی وجود دارد که با حرفه نویسندگی جور در نمی آید.

در زمان نوشتن به مخاطب و خوانندگان تان هم فکر می کنید؟

گفتنش البته وحشتناک است؛ اما در زمان نوشتن به خوانندگان فکر نمی کنم؛ به این معنا نیست که خودخواه باشیم؛ اما غیر ممکن است که در لحظه نوشتن بتوان به خواننده و مخاطب فکر کرد. ما در پی و جستجوی حقایق و احساساتی آنچنان قوی هستیم که غیر ممکن است که بتوان افق دورتری را از خود نوشتن تجسم کرد. عملی خشونت آمیز و پیچیده که یک صداقت تمام عیار را می طلبد. با حد کم تری از صداقت به زودی هزینه اش را می پردازیم و نه تنها در خطر این هستیم که چیز بد بنویسیم بلکه دنباله و بقیه آنچه قرار است بنویسیم هم بد خواهد بود. به نام یک نویسنده در هیچ شرایطی نباید کنترل خود را از دست بدهید.

و این دلیلی است که شما مرتب از تولد و زایش در حین نوشتن صحبت می کنید : تولد خشونت، قدرت و درد؟

همه این ها است؛ اما در عین حال انتخاب کمی داریم. گاهی برخی از خوانندگانم به من می گویند که دوست دارند درباره فلان موضوع و یا با فلان لحن بنویسم اما من به نام نویسنده به آن ها می گویم شما نمی دانید که ما انتخابی ندارم. درست مثل یک زن باردار که جنسیت فرزندش را انتخاب نمی کند. تصمیم نمی گیرد که فرزندش کم هوش بشود و یا یک نابغه و این اضطراری است که ما از آن می گریزیم. ضرورتی که به ما تحمیل شده است. و تنها انتخاب من انتشار و یا عدم انتشار است و این یک انتخاب عظیم است. شخصا بسیار کم تر از آنچه می نویسم منتشر می کنم. حالا در حال نوشتن 102 امین کتاب خود هستم اما تا به حال فقط 30 رمان منتشر کرده ام.

چه چیزی بر این انتخاب تاثیرگذار است ناشر و یا خودتان؟

فقط و فقط غریزه ام. البته ناشرم تمایل دارد همه نوشته هایم را منتشر کند و به جای من عهده دار ترتیب امور شود. اما توصیه ای که برای نویسندگان دارم این است که سعی کنید ناشر خود را در حالت تمنای دائمی نگه دارید.

فرایند انتخاب همیشه یکسان است. در سرانجام هر سال هر چه در طول یک سال نوشته ام بازخوانی می کنم و این جا است که تصمیم می گیرم کدام نسخه را به دست ناشر بسپارم.

آیا در هنگام بازخوانی حیرت زده هم می شوید؟

البته! در واقع در همین لحظه است که به خودم می گویم پس این همان هیولایی است که آبستن آن بوده ام.

در آخرین کتاب خود کشتی های هوایی نوشته اید جوانی یک استعداد است و زمان زیادی طول می کشد تا آن را به دست آوریم. آیا این را می توان به نویسنده جوان اولین رمانتان بهداشت قاتل نسبت داد؟

بله. حتما! ادعای جوان بودن ندارم؛ اما می توانم بگویم حالا در 53 سالگی از 19 سالگی خود جوانترم. درست همانند شخصیت آنژه، جدی، موقر و در نهایت فاقد طراوت جوانی هستم. نوعی سبکی زندگی، روشی برای پذیرش زمان به هر شکلی که هست و عدم نگرانی برای فردا. این ها چیزهایی هستند که در 19 سالگی برایم غریبه بودند و نمی شناختم شان. در آن سن و سال به شدت نگران آینده بودم.

و حالا آن نویسنده جوان 19 ساله به رمان نویسی که دارد سی امین رمان خود را به چاپ می رساند چه می گوید؟

من هرگز با خودم خیلی مهربان نبوده ام. فکر می کنم به او می گفتم : تو هنوز اینجا هستی؟

رمان کشتی های هوایی داستان یک زن جوان لغت شناس به نام آنژ است که در آشنایی با یک نوجوان لذت مطالعه و عطش خواندن را به او می بخشد. چه متنی در گذشته یادگار و رد پایش را در این کتاب گذاشته؟

سه ساله بودم که خواندن را آموختم. کتاب تن تن در امریکا در آن لحظه که گاو از کارخانه و از شیر آب به شکل یک سوسیس بیرون می آید. در آن لحظه بود که فهمیدم می توانم بخوانم و این اولین شوک ادبی من بود. بعد که 9 ساله شدم می خواستم بینوایان را بخوانم تا از این طریق روی پدر و مادرم تاثیر بگذارم؛ اما در نهایت این من بودم که با خواندن آن کتاب متاثر و دگرگون شدم. در طول اولین قرنطینه آن کتاب را برای اولین بار بازخوانی کردم و باز همان تاثیر شگفت را روی من داشت. بینوایان کتابی است که چه 9 ساله باشید و چه 52 ساله روی شما تاثیر می گذارد. ببخشید که این را می گویم اما این کتاب یک شاهکار لعنتی است.

کدام کتاب را زیاد می خوانید؟

من یک کتابخوان درجه یک هستم. رمان دختران جوان موترلانت کتابی است که بیشتر از سایر کتاب ها در زندگی ام خوانده ام. بیش از 100 بار و کتاب چارترهاوس پارما را 64 بار خواندم و رمان تصویر دوریان گری را هر سال بازخوانی می کنم.

بین نویسندگان هم عصرتان کدام ها را بیشتر می خوانید؟

بین هم نسلانم استفانی هوشت را تحسین می کنم و هم امانوئل کارر و هاروکی موراکامی عظیم و هم یک نویسنده ژاپنی دیگر به نام اکیرا میزوبایاشی.

کتابی که هرگز نتوانستید تمام کنید؟

اعتراف می کنم و به آن هم هیچ افتخار نمی کنم اما اولیس جیمز جویس.

کتابی که دوست داشتید خودتان آن را می نوشتید؟

انجیل، چون باور کنید اگر من بودم آن را طور دیگری می نوشتم.

کتابی که دوست دارید هدیه دهید؟

کاش شادی ام بماند از ژان ژیونو

و نام کتاب بعدی تان؟

(با خنده) فعلا چیزی نمی گویم.

آژانس مسافرتی: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور ارزان، تور لحظه آخری، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه

مجله سامی: مجله سامی، وبلاگ نقد و بررسی کالاها و اخبار تولیدات صنایع

منبع: ایبنا - خبرگزاری کتاب ایران
انتشار: 18 شهریور 1400 بروزرسانی: 18 شهریور 1400 گردآورنده: 1com.ir شناسه مطلب: 59740

به "فروتنی اصل مهم برای یک نویسنده است" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "فروتنی اصل مهم برای یک نویسنده است"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید